Zon, zee en sunset

Geen wekker! Maar wel gezoem. De he-le nacht door. We hebben dan wel een klamboe om de muggen buiten te houden, maar dat maakt geen donder uit als ze juist daarbinnen vliegen. Maar ook daarbuiten zoemen ze lustig rond. Merijn is zelfs in zijn ooglid gestoken. De afterbite wordt flink gebruikt. We douchen en gaan ontbijten.

Bij elk nieuw hotel is het een verrassing wat het ontbijt ons brengt. Deze keer is het een fijne: lekker uitgebreid, en een eggcorner waar de eitjes naar wens worden bereid. En er is yoghurt! Nooit gedacht dat ik dat zou missen. Met meloen, papaya en ananas erdoor lepel ik mijn bakje leeg. Iedereen gaat een paar keer langs het buffet tot de magen goed gevuld zijn. Terug in de kamer pakken we de handdoeken bij elkaar, smeren ons flink in met zonnebrand en lopen richting het strand. Na tien minuten staan we met de voeten in het warme zand. Wat een weldaad. We vertrekken alleen weer snel bij La Plancha, een hipster strandtent. We gaan echt geen 800.000 roepia (€ 56) betalen voor vier strandbedden. De strandbeddenman wil er hooguit 50.000 roepia afdoen. ‘It’s the same price everywhere’. Sure. We zoeken een rustiger plek op. Daar kunnen na wat tawarren voor 400.000 roepia vier ligbedden met parasols huren. Dat ligt een stuk fijner.

Het is nog rustig op het strand. Alle Aussies en hipster jongens en meisjes liggen nog met een kater op één oor vermoed ik. De golven zijn enorm. Witte schuimende koppen steken fel af tegen de blauwe hemel en het turquoise water. Er wordt flink gewaarschuwd voor de muistroom, en tussen de rode vlaggen (die regelmatig worden verzet) mag niet worden gezwommen. Veel toeristen krijgen surfles. Dat ziet er moeilijk uit. Velen komen niet eens door de eerste paar golven heen. Ik hou het wel bij mijn e-reader op het strand.

We lunchen op de beanbags van strandtent D’Joglo. Het is vroeg voor ons doen, pas 12.45 uur, en we houden het bij een lichte maaltijd. Tygo en Merijn willen heel graag zwemmen in het zwembad (‘de zee is zo zout’), en gaan terug naar het hotel. Wij lezen, suffen en staren wat op ons strandbedje. Ik blijf gefascineerd naar de woeste zee, de dappere surfers en de rollende golven kijken. Tegen een uur of vier zetten alle strandtenten op Double Six Beach in Seminyak de beanbags op het strand. Er is live muziek of er draait een dj en happy hour begint. Wij lopen naar Blue 9 Beach en nemen een cocktail (of twee) en doen een paar spelletjes Uno. Tygo en Merijn hebben zich inmiddels weer bij ons gevoegd. We bestellen pizza, spaghetti en enchilada en luisteren naar de jongeman die heel goed zingt en zichzelf begeleidt op gitaar. Langzaamaan kleurt de hemel oranje en neemt het donker de overhand. Het water sist als de zon de zee kust. Wat een heerlijke relaxte dag was dit.

Saya senang :-)