Pizza in Pangandaran

Geen wekker vandaag! We gaan dan ook pas om 9.15 uur ontbijten. We stellen ons ontbijtje samen, lopend langs het kleine buffet. De heren kiezen wit brood (goh) met hagelslag (joepie) en ik neem de bubur ayam (lijkt op soto ayam, alleen is de rijst tot pudding gekookt). Tygo neemt als tweede gang een groot bord bami goreng. Mijn ontbijt sluit ik af met watermeloen en koffie tubruk, ‘botsende koffie’ in het Indonesisch.

Dat doet me denken aan oma Amsterdam die elke ochtend begon met een enorme mok koffie tubruk, helemaal gevuld tot aan het randje. Eerst een flinke schep koffie (fijner gemalen dan wij gewend zijn) in de mok, heet water erop en dan geduldig wachten tot alle prut naar beneden is gezakt. En daar issie weer: geduld. This must be a sign for me. Koffie tubruk smaakt voller dan filterkoffie, omdat in de koffieboon allerlei oliën en aromatische stoffen zitten die bij filterkoffie door het filter worden tegen gehouden.

Vanwege de verhoogde activiteit in colon city van Richard blijven we vanochtend voorlopig bij het zwembad. Met het toilet en de kamer veilig dichtbij. Tofik heeft dus ook een vrije dag, maar hij werkt liever. We hadden bedacht om vandaag naar Jojogan te gaan, op een half uurtje rijden van Pangandaran. Daar zijn watervallen met heel hoge rotsen eromheen waar je vanaf kunt springen in het turquoise water. We houden het vandaag bij chloorwater.

Ries ligt in de schaduw op een bedje, en ik lig bevallig op mijn zonnebedje in mijn moslimbikini. Gisteren viel mijn oog gelijk op het grote bord bij het zwembad. Het is verboden om in bikini te zwemmen. Oi. Gelukkig heb ik genoeg zwarte hemdjes mee en is een soort van badpak snel gecreëerd.

Omdat we geen trek hebben in een uitgebreide lunch met rijst, rijst of rijst, lopen we naar een toko om noedelsoep te halen. Op de hotelkamer frut ik de noedels in een grote kop met de inhoud van 6 verschillende zakjes erdoor. Kokend water erop, en klaar is de mie rebus. Banaantje als toet en we kunnen er weer tegen. We besluiten richting het strand te lopen, maar dan niet waar gezwommen wordt, maar aan de andere kant waar de vissers binnenvaren met hun vangst. Daar zijn ook de visveiling en –markt. Halverwege til ik mijn voeten niet ver genoeg op (eigenlijk ligt het gewoon aan de stoep natuurlijk, die zit vol hobbels en gaten), dat mijn rechtersandaaltje stuk breekt. Aduh! Ik heb nu een omgekeerde slipper, vast aan de achterkant en los aan de voorkant. We gaan terug richting het hotel, want het loopt voor geen meter zo. Ik strompel terug, en eenmaal terug bij het hotel probeer ik het sandaaltje provisorisch te maken met secondelijm. Ik hoop dat ie het nog drie weken uitzingt.

Daarna lezen Ries en ik wat, dutten een uurtje (vermoeiend hoor vakantie) en daarna bedenken we wat we met het avondeten gaan doen. Op Tripadvisor vind ik een pizzeria waar ze heuse Italiaanse pizza’s maken. Voor een avond geen rijst gaan alle handjes de lucht in. Lopen is te ver (bijna zes kilometer, in het donker, zonder straatverlichting), en we appen Tofik of hij ons misschien kan brengen. We krijgen geen reactie en besluiten dan maar zelf op zoek gaan naar een restaurant. Als we naar buiten lopen, komt Tofik net aanrijden. En natuurlijk brengt hij ons graag naar het restaurant, al kent hij de pizzeria en de weg ernaartoe niet (hij heeft zelfs nog nooit pizza gegeten). Met Google maps komt het allemaal goed, alleen kunnen we op een gegeven moment niet meer verder omdat de weg opgebroken is. De laatste 200 meter lopen we in het pikkedonker naar een lichtje toe. En ja hoor, om de hoek is een gezellig restaurant, gevuld met locals én het ruikt er heerlijk naar pizza. We vallen hongerig aan als de pizza’s op tafel staan. Best fijn, even iets anders dan rijst, bami, mie of rijst.

Tegen 21.15 uur zijn we weer terug. We pakken de spullen bij elkaar voor morgen. Dan gaan we naar de Green canyon en de Green valley, waar we kunnen zwemmen, bodyraften (als het lukt) en wandelen. Ries’ darmen zijn weer redelijk op orde, dus dat gaat hopelijk helemaal goed komen morgen. Nu nog even lezen en daarna lekker slapen.

Sampai bertemu lagi!