Puncakpas en angklung in Bandung

Vakantie noemen ze dit: om 6 uur kwetteren de vogeltjes uit mijn mobiele telefoon me wakker. Snel douchen, koffers pakken en aan het ontbijt. Hopelijk zijn dit de laatste witte boterhammen met jam – ik spoel ze weg met veel koffie. De rest van de familie hapt de boterhammen lekker weg.

We rijden stapvoets Bogor uit, en gaan via de Puncakpas richting Bandung. Het is helder, zodat we de prachtige omgeving met bergen, vulkanen, theepluksters, sawa’s en theevelden goed kunnen zien. Af en toe stoppen we voor een kop thee met pisang goreng, een wc-bezoek, en een korte wandeling om de benen te strekken. Onze ‘bus’ rijdt prima, maar voor de billen vind ik hem best oncomfortabel. En over billen gesproken, de ‘natte’ wc’s zonder wc-papier vind ik toch wel een uitdaging. Gelukkig heb ik altijd zakdoekjes bij me (de rest nu ook), maar dan nog: hurken, gecontroleerd plassen, kleren omhoog houden, schoenen/voeten droog houden en dan spoelen met een flinke schep water uit een grote bak. Vroeger had oma altijd op haar toilet haar botol tjebok staan. Gewoon sinasflessen gevuld met water, in een houten rekje. Hier zijn ze niet anders gewend, en ik moet zeggen dat de toiletten over het algemeen erg schoon zijn en niet stinken. Dus we hannesen gewoon door.

Al om 12.30 uur zijn we in Bandung. Bij restaurant Griya Dahar IBU KADI nemen we plaats in de schaduw van de overkapping. We lunchen uitgebreid met soto, saté ayam (de kambing was helaas op), nasi putih, bami goreng en sajoer lodeh mét ons eerste biertje van deze vakantie. Zo smaakt bier op zijn allerlekkerst.

Na de lunch staat de muziek- en dansschool Saung Anklung Udjo op het programma. Een angklung is een schudbamboe met één bepaalde toon. Pak Udjo heeft de angklung vanaf ongeveer 1950 wereldwijd bekend gemaakt met zijn school. Oorspronkelijk bedoeld om de kinderen in de kampong van de straat te houden en ze wat ontspanning te bieden. De voorstelling begint met een wajangpoppenspel, begeleid door een gamelan-orkest. Dan passeren alle eilanden van Indonesië in de vorm van een dans, uitgevoerd door schattige jongens en meisjes die afwisselend heel serieus kijken en dan weer giebelend hun danspasjes doen. Vervolgens komt het ‘orkest’ op en spelen de kinderen in traditionele kledij een paar nummers met hun angklung. Er zijn wel vijftig kinderen van tussen de vijf en vijftien jaar, die door het schudden van hun eigen angklung samen muziek maken. Maar het leukste moet nog komen: iedereen in de zaal (gevuld met zo’n 120 toeristen uit Zuid-Korea, Afrika, Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk, Duitsland, Noorwegen, Nederland en Indonesië) krijgt een eigen anklung, en met z’n allen ‘spelen’ we nummers van Abba en de Beatles. Tygo en Merijn vinden dit aanvankelijk zooooo stom, maar doen bij het derde nummer net zo hard mee als de rest. Op het eind rennen de meisjes van de dansschool op Tygo en Merijn af, en dansen ze mee met de hele groep kinderen op de Javaanse liedjes. Wij doen niet mee, want wij moeten natuurlijk filmen en foto’s maken ;-).

Na twee uur staan we weer buiten en stappen we bij Tofik in de bus. Het schemert al, en een uur later arriveren we in het donker bij ons hotel Villa Venetys in Lembang. Het uitzicht is schitterend, zelfs ’s avonds. Alle lichtjes van de kampongs knipperen en schitteren. Ook hier worden we weer allerhartelijkst ontvangen door de Nederlandse eigenaren.

We eten in het hotel (weer veel te veel), en zoeken daarna onze kamers op. De temperatuur is even wennen. Lembang ligt nog iets hoger dan Bandung, en dat betekent dat het hier een stuk koeler is dan in bijvoorbeeld Jakarta, zeker ’s nachts. Merijn mist zijn hittepit.

Het programma van morgen is nog niet helemaal ingevuld. In de ochtend gaan we naar een theeplantage en een theefabriekje. Omdat het verkeer in Bandung zo verschrikkelijk is, zal het ongeveer twee uur kosten om het centrum van Bandung te bereiken. Daar hebben we niet zo’n zin in. Wat we ’s middags gaan doen bekijken we morgen in de loop van de ochtend wel. Misschien wordt het gewoon zwembad en genieten van het uitzicht.

Selemat tidur!